drewniana rzezba

drewniana rzezba

środa, 8 stycznia 2014

Upiekło mi się

Zapomniałam Wam napisać, że przywiozłam sobie z Berlina jakąś infekcję -
oba Krasnale byli zasmarkani i  zakaszlani, córka miała przecudnej urody
ropę na migdałach, zięć kichał, więc i mnie w końcu coś dorwało.
Ale już dochodzę do siebie, bo sobie zaordynowałam końskie dawki kwasu
askorbinowego i mi zdecydowanie lepiej - tę noc już przespałam  i nawet gardło
mnie przestało boleć, więc nie jest zle.
A daktylowy wypiek prezentuje się tak:
Tego daktylowca piekłam już w 2010 roku, wtedy jeszcze z mąką pszenną,
czyli zgodnie z oryginalnym przepisem.
Tym razem dałam  gotową mąkę bezglutenową, przeznaczoną do pierogów
i naleśników, co spowodowało, że ciasto nie ma faktury chleba a raczej
jakiegoś placka. No i upiekło się w zaledwie 50 minut a nie w godzinę.
Generalnie wolałam ten wypiek w wersji z mąką pszenną, ale ponieważ
jestem gapa, to zapomniałam, że już skończyła mi się mąka bezglutenowa
chlebowa, stąd też wyszło jak wyszło.
Ale robota naprawdę żadna, nie trzeba tego chleba pracowicie zagniatać ani
nie musi rosnąc przed pieczeniem, bo to "proszkowiec".
Zresztą nie miałam dziś głowy do garów, bo rano musiałam ubezpieczyć
naszą bryczkę a to mnie  zubożyło o drobne 950 zł. Taki wydatek na początek
dnia chyba każdego wyprowadziłby z równowagi.
Potem musiałam zrobić  zakupy na najbliższy tydzień, więc odwiedziłam jeden
ze sporych marketów. Nazwy nie podam, bo znów ktoś mi wytknie, że robię
krypto reklamę.
W tymże markecie jest część poza samoobsługą i zwie się ona Galerią Handlową.
No i dobrze, że jest, bo przy okazji odkryłam tam niezle zaopatrzoną pasmanterię,
dwa dobre sklepy z butami, dwa średnio  kiepskie butiki, niezły sklep z ładną
pościelą i wszystkim co do takowej potrzebne, dobry  sklep z AGD, kilka
barków, a wśród nich jest kawiarenka pewnej b. znanej w W-wie firmy produkującej
lody i nie tylko.
Ilekroć idziemy na SAM lub  z niego wracamy, zdążając na podziemny parking,
zawsze mijamy tę kawiarenkę. Stoją tu dwie olbrzymie lady chłodnicze - jedna
z lodami, druga z sorbetami, obie wypełnine kolorowymi przysmakami po brzegi.
A obok nich stoi nieduża witrynka z ciastkami.
Nie ukrywam, że łakoma ze mnie  baba, więc zawsze rzucam okiem na te lady
chłodnicze i na tę witrynkę.
Ale odkąd się tak paskudnie schorowałam na to rzekomobłoniaste zapalenie jelit,
kontakt z zawartością lad i witrynki mam tylko wzrokowy. I pewnie dlatego
zaczęłam się zastanawiać ile dni mają te wszystkie wyroby, bo zwłaszcza teraz
kawiarenka nie ma zbyt wielu klientów, a lady chłodnicze pełniutkie lodów i sorbetów.
W witrynce z ciastkami wciąż widzę olbrzymie bezy przekładane kremem.
Gdy pierwszy raz zwróciłam na nie uwagę, leżało ich osiem. Dziś leżały już tylko
trzy i oboje  ze ślubnym zastanawiamy się, czy to resztka z tych ośmiu, które były
tu już niemal miesiąc temu?
Drugi arcy zabawny punkt gastronomiczno - handlowy to boks z wyrobami
garmażeryjnymi - różne pierogi, uszka, naleśniki, sałatki, jakieś kotlety i wszystko
to podobno ręcznej, domowej roboty. I jeszcze nigdy nie widziałam tam choćby jednego
klienta, a towaru multum, wręcz "wychodzi" z tych lad chłodniczych.
A ceny takie, jakby wszystko było nadziewane złotem.
I tak co tydzień się zastanawiam nad świeżością tych wszystkich wyrobów.