Ale jak to zwykle ja - na bakier jestem z fotografowaniem.
W ramach oszczędzania paluszków zrobiłam pierścionki, bo to łatwa praca.
udający turkus. Po raz pierwszy robiłam pierścionek techniką haftu
koralikowego- właśnie ten z howlitem. Całkiem dobrze wyszło, pewnie
powtórzę ten eksperyment.
Wiecie, ja to jestem cholerna gapa - właściwie to cud, że to zdjęcie jest, bo
miałam już całkiem niemal padniętą baterię w aparacie. O tym, że trzeba
ją naładować to wiedziałam , ale wciąż odkładałam to na pózniej.
A potem dorobiłam jeszcze jeden pierścionek, z muszlą Paua w roli głównej,
ale wszystko spakowałam i wysłałam, zapominając zrobić porządne zdjęcie,
choć w międzyczasie naładowałam baterię.
Mój drogi mąż mawia, że "g. chłopu, nie zegarek". I pewnie ma rację:)))
Mam pomysł na zrobienie kompletu pierścionek + bransoletka, a wszystko
w tonacji czarne/białe, ale to trochę potrwa, bo na odwyku muszę jednej
rzeczy przestrzegać - jednorazowo nie dłubać przy koralikach dłużej niż
trzydzieści minut.
W ramach odwyku porządkuję swoje notatki o dzielnicy, w której
mieszkam.
Miałam sąsiada, ( nie żyje od kilku lat) który bardzo wiele wiedział o mojej
dzielnicy.Planowaliśmy napisać coś razem na ten temat, ale nie wyszło, bo
dość długo i to z powodzeniem walczył z rakiem, a potem to ja miałam
problemy ze zdrowiem swego męża i tak się to rozeszło po kościach.
A potem pan Mietek przeniósł się w inny wymiar, dożywszy 87 lat. Do
samego końca był wielce trzezwym, miłym i bystrym człowiekiem.
Zapewne to co napiszę o swojej dzielnicy niewiele osób przeczyta, ale to
będzie mój hołd dla pana Mietka.
W końcu to mój blog, mogę uprawiać prywatę, prawda???
No a jak? Panu Mietkowi byłoby miło, że dzięki tobie zapadnie w pamięć kilku osobom.
OdpowiedzUsuńA pewnie, że napiszę. Najwyżej zanudzę czytelników, co mi się dość często wszak zdarza.
UsuńMiłego, ;)
A jaka to dzielnica?
OdpowiedzUsuńMokotów.
Usuńpisz to co serce czuje:):) Pan Mietek na pewno gdzieś tam zerka:):)
OdpowiedzUsuńMam nadzieję;)))
UsuńTy masz chyba ręce o dwudziestu palcach każda, a każdy palec o średnicy trzech milimetrów. Jak Ty robisz takie drobiazgi z taką precyzją? Jesteś neurochirurgiem?
OdpowiedzUsuńNiestety nie jestem neurochirurgiem, ale kiedyś marzyła mi się medycyna, a zwłaszcza chirurgia.
UsuńAż sobie policzyłam te palce- jest ich tylko 10 i wcale nie są takie cieniutkie jak u ufoludkow:)))
Nit, to wcale nie jest trudne, słowo. Jeśli się dobrze przyłożę, to zrobienie takiego pierścionka zajmuje mi ok. 40 minut.
Trudniej za to jest wymyślić wzór, żeby to dało się nosić, bylo w miarę ozdobne i praktyczne.
Miłego, ;)
Święta prawda. Jestem świadkiem, na własne oczy widziałem, że kobieta może to nosić z przyjemnością, jest ozdobne i wygodne. I też się dziwię, że ludzkimi dłońmi można zrobić tak misterne cudeńka. Ale na tym polega talent. Miłego dnia.
OdpowiedzUsuńA zadowolenie tej kobiety to dla mnie prawdziwa radość!!!!
UsuńMiłego, ;)