Nic

Robię NIC. Dzień  za dniem  łaskawie mija, czas przecieka mi przez palce , a ja nawet
tego nie zauważam.
Wreszcie robię remanent z książkami - dziecię w czasie ostatniej bytności wzięło do
siebie resztę swoich książek, ale i tak pozostało ich jeszcze dużo. Część posortowałam-
odłożyłam te, które  muszą zostać w domu, po resztę przyjedzie dziś człowiek, który
je zabierze. Część zabierze bezpłatnie, część kupi. Te, które wezmie bezpłatnie trafią do
różnych bibliotek- przyszpitalnych lub do klubów seniora.
Na wielu rzeczach oszczędzałam, ale na książkach nie potrafiłam. Może powinnam była
przez całe życie pracować w bibliotece? Przez  sześć lat pracowałam w ośrodku
informacji naukowo-technicznej i najwięcej czasu spędzałam na czytaniu książek -
technicznych.
Ale, chociaż wyda się to komuś dziwne, poznałam dzięki temu wiele ciekawych rzeczy -
np. technologię produkcji skóry, rodzaje skór, ich zastosowanie, sposób rozróżniania.
Budowa pieca Martenowskiego też była ciekawa, wytapianie miedzi - również.
Poza tym, w czasie tego "nicnierobienia" usiłuję zaprojektować nowe biżutki - takie
bardziej na  "brak okazji", czyli na prozę codziennego życia. To wcale nie jest proste,
bo koraliki z natury dość dekoracyjne są.
I jeszcze zaczęłam dłubać chustę- z tej samej włóczki co ten "letni sweterek".
I to wszystko - albo prawie wszystko - znów mnie bierze chęć na pisanie- teraz być
może czegoś dłuższego niż to, co pisałam ostatnio.
Ale jeszcze trochę odwagi mi brak, bo byłoby to opowiadanie długości Nilu.