drewniana rzezba

drewniana rzezba

czwartek, 27 czerwca 2013

Mix

Usiłuję dziś rano przejrzeć na swe cudne oczy i nagle słyszę:
"nie mam letniej kurtki - ta biała jakaś za obszerna, granatowa
ma pewnie ze sto lat i jest zniszczona, a w tej szaro-niebieskiej
można umrzeć z gorąca- nie przepuszcza powietrza-słyszysz?"
Jasne, że słyszałam, ale ze zdziwienia mnie zatkało - mój mąż
nagle nie ma co na siebie włożyć. Od lat było tak, że musiałam
go namawiać na zakup jakiegoś ciucha, który uważałam za
niezbędny w jego garderobie, a on się bronił- a teraz, nagle
sam zauważył, że trzeba jednak kupić nowy ciuch.
No i po śniadaniu wyruszyliśmy na poszukiwanie letniej
kurtki. To trochę jak szukanie igły w stogu siana, bo wg mego
męża kurtka musi spełniać wiele warunków - ma być lekka,
najlepiej  w spokojnym kolorze ( w tym wypadku w grę
wchodzą zaledwie trzy kolory), bez kaptura, z dużą ilością
kieszeni, musi koniecznie posiadać również przynajmniej
jedną kieszeń wewnętrzną, zapinana na suwak i bez ściągaczy
u dołu i w mankietach.
Z przykrością zauważyłam , że w większości sklepów z męską
odzieżą królują kurtki typu "sztormiak"w dwóch rodzajach-
sztormiak na cienkim polarze lub sztormiak na poliestrowej
podszewce. Niewątpliwie mają jedną zaletę - są nieprzemakalne
a po zdjęciu nie trzeba nigdzie  ich wieszać - same stoją na
podłodze. Kolory to właściwie brak koloru - przeważa  bury
granat. I w ogóle znów nasze kolory są "brudne".
Przez moment myślałam, że uda mi się namówić męża na
kurtkę, która była w kolorze ciemno ceglastym. Rozmiar był
właściwy, chłopu było w nim nawet do twarzy, miała od
groma kieszeni, była całkiem  dobrze uszyta - ale kolor był
dla mego męża nie do strawienia. Ponieważ był tylko jeden
egzemplarz w jego rozmiarze poprosiłam o odłożenie jej na
2 godziny bo zanosiło się, że może jednak tę kupimy.
Po 3 godzinach krążenia po różnych sklepach udało nam się
kupić  kurtkę  spełniającą niemal wszystkie wymagania
mojego marudy. Wygląda w niej jakby była szyta na niego-
wg męża ma jeden feler - jest czarna. Ponieważ zaczął
wybrzydzać, że  "czarna, na lato?" pokazałam mu, że letnie
damskie bluzki też są czarne, kostiumy kąpielowe również,
 a potem to już pojechałam po bandzie wskazując cenę -
w porównaniu do sztormiaków była atrakcyjna i to bardzo.

A tak przy okazji wędrówki po sklepach  zauważyłam,że
jest znacznie więcej sklepów z damskimi ciuchami, choć
tak naprawdę na niewielu rzeczach można oko zawiesić.
W 99% sklepów nie ma właściwie kupujących - obsługa
ziewa z nudów. W kilku galeriach handlowych już jest
przecena letniej odzieży a i tak klientów raczej brak.
                                   *****
Jak wiecie nie mogę jeszcze jeść surowizny, a tu
truskawki  moje ulubione jak malowane, więc zrobiłam
truskawkową "frużelinę".
Przepis na nią wzięłam stąd, ale zamiast zwykłego cukru
dałam cukier trzcinowy Demerera i to znacznie mniej
niż autorka przepisu.
Najwięcej czasu zajęło mi odszypułkowanie truskawek,
a potem czekanie, by frużelina ostygła.  Była naprawdę
pyszna, zupełnie taka, jaką kupowałam u sąsiadów za
Odrą.
                                  *****
Wybieram się do córki, więc nieco ode mnie odpoczniecie,
bo wrócę dopiero w  połowie lipca.
Ciekawa jestem jak się teraz prezentują i sprawują moje
"krasnoludki". Podobno młodszy bardzo urósł a starszy
zadziwia panie w księgarni, gdy wybiera sobie książkę  do
czytania, czytając na głos jej tytuł. W styczniu skończył
4 lata, a po wakacjach  już idzie do szkoły.  I nikt tam
nie robi tragedii z faktu, że 5-cio latki idą do szkoły.
Teraz obaj są w przedszkolu prowadzonym systemem
Montessori, a młodszy ( w styczniu skończył 2 lata) jest
najmłodszym dzieckiem w całym przedszkolu. Mały jest tak
zafascynowany tym nowym miejscem, że przestał sypiać
w dzień, więc wieczorem pada bardzo wcześnie.
Szkoła, do której idzie  starszy  też pracuje systemem
Montessori.
                               *****
Życzę wszystkim dobrej pogody, a tym co jadą na urlop -
dobrego wypoczynku.
Do poczytania Kochani!

sobota, 22 czerwca 2013

Mix upalny

Wiem, wiem, nie u mnie jednej upał. Wczoraj było wyjątkowo
paskudnie - nie dość, że gorąco to do tego powietrze pełne
wilgoci i nie było czym oddychać.
Po południu  zaplątała się jakaś burza, nawet deszcz padał, ale
zapowiadanego gradobicia nie było.
                              *****
W trakcie porządkowania znalazłam taki chiński haft na
jedwabiu:
Dostałam to w prezencie od pewnego Hindusa, gdy byliśmy
w Singapurze. Ta nitka to jest prawdziwe złoto.
Ciekawa jest technika tego haftu - wzór jest układany ze złotej
nitki na jedwabiu i potem każda nitka jest przytrzymywana
maleńkimi jedwabnymi ściegami.
Muszę chyba to wreszcie oprawić i zawiezć córce.
                              *****
Chcąc pokonać upalny marazm  zdecydowałam się na
wyciągnięcie koralików. Jak wiecie mam słabość do stylu Art
Deco.
W sklepie Unikatart kupiłam mosiężną wytłoczkę -  głowę kobiety
przedstawioną właśnie w tym stylu.
Oprawiłam ją w czarne koraliki, teraz muszę tylko
upleść pasujący do tego sznur. Oprawiony wisior tak wygląda:
Będzie prezentem urodzinowym dla córki.
                                        *****
Poza tym poczytałam o ostatnich odkryciach naukowców-
oczywiście nie naszych.
Szwedzcy naukowcy z Instytutu Karolinska w Sztokholmie
ogłosili, że zabieg cesarskiego cięcia może zmienić strukturę
DNA dziecka.
Zmianę tę zaobserwowano w białych ciałkach krwi pobranej
z pępowiny noworodków.
Zdaniem uczonych każdy poród w drodze cesarskiego cięcia
powinien być tylko wtedy przeprowadzony, gdy poród
siłami natury grozi śmiercią matce lub dziecku.
Przy okazji okazuje się, że wiele "mądrości" naszych babek
i prababek wcale nie było bzdurami, choć wcale nie było
wtedy USG, badań prenatalnych i mikroskopów elektronowych.
Zawsze radzono ciężarnym kobietom by spały na lewym boku,
a nie na wznak lub na prawym boku.
Dziś juz wiadomo, że spanie na lewym boku pomaga w
przepływie krwi do dziecka, ponieważ w tej pozycji główne
żyły nie są blokowane przez ciężką macicę.
A pamiętacie zalecenia naszych prababek by w czasie ciąży
oglądać obrazy z wyobrażeniami pięknych twarzy?
Zawsze uważałam te opowieści  za bzdury, ale szereg
przeprowadzonych eksperymentów pokazało,  że nasza mowa,
myśli i wyobraznia emitują kwanty energii które przeobrażają
słowa i myśli w energię.
Wkrótce nastąpi przełom w badaniach prenatalnych - nie
będzie potrzeby badania płynu owodniowego co jest wielce
inwazyjnym i niebezpiecznym badaniem. Naukowcy ze
Standfort University School of Medicine wykonali
sekwencję całego genomu płodu z próbki krwi matki, a swoje
odkrycie opublikowali w czasopiśmie Nature.

Miłej niedzieli wszystkim życzę - słońca i odświeżającego
powiewu  letniego wiatru.


czwartek, 20 czerwca 2013

A wygląda tak.....

Dziś "na tapecie" kuchnia i łazienka po remoncie.
Niestety talentu fotograficznego mi brak, więc zdjęcia są
takie sobie.
tak się prezentują górne szafki po prawej stronie
a tak  dół

tak się przedstawia "zagospodarowanie" lewej strony
 tu fragment łazienki z kabiną

a tu umywalka z lustrem, w którym odbija się  kawałek
drugiej ściany i kuchni
to mój ukochany od pierwszego wejrzenia stolik komputerowy
zaraz po zmontowaniu
a tu wieszak przedpokojowy, zwany szumnie przez producenta
"garderobą do przedpokoju". Za lustrem są półki.
Reszty mebli jeszcze nie pokazuję, bo wciąż mam  w pokoju
stertę pudeł, które są jakoś mało fotogeniczne.
Może w ciągu tygodnia uda mi się upchnąć ich zawartość
do komódek.
Na razie ciągle czegoś szukam a w kuchni już piąty raz
zmieniam zawartość półek w szafkach. Sama jestem
ciekawa kiedy wszystko będzie "na swoim miejscu".



sobota, 15 czerwca 2013

Mix


Ta śliczna sunia szuka domu. Jeśli ktoś może, niech ją
przygarnie. Sunia ma chyba 8 miesięcy i cud, że wyżyła,
bo tak zle była traktowana. Więcej szczegółów na tym blogu

A ja dziś pojechałam do Konika Nowego na cmentarz
małych zwierząt domowych. Bardzo się rozrósł ale nadal
nie robi przygnębiającego wrażenia.
Zresztą popatrzcie sami:

To zdjęcia robione w sierpniu 2010 roku  - dziś jest tu sporo
nowych kwater, ale nadal wszystko migoce radosnymi barwami.
I jak w każdą sobotę i niedzielę jest sporo odwiedzających.
Przyjeżdżają uporządkować ostatnie legowisko swego psiaka
lub kota, dekorują kwiatami, wiatraczkami, niektórzy zapalają
znicze. Sporo osób już się zna, tworzą się grupki snujące
wspomnienia. Jest też jedna pani, która obok mogiłki swej suni
postawiła ławeczkę i ilekroć przyjedzie spędza tu kilka godzin.
Osobiście postawiłam na prostotę - ramka z granitu, w środku
gres i duży polny kamień z imieniem i rokiem odejścia.
Gdy tu przyjeżdżamy wstawiamy zawsze nowy wiatraczek i
zapalamy dwa małe znicze.
Nadal tęsknie za swoim psem.A przecież w sierpniu będą już
3 lata gdy powędrował przez tęczowy most.

Wczoraj przeżyłam w domu mały potop - w łazience. Po raz
pierwszy po remoncie chciałam uruchomić pralkę. Ponieważ
teraz pod umywalką jest kilka kranów, zapytałam się męża,
który należy odkręcić i w którą stronę. Mój wszechwiedzący
mąż sięgnął pod umywalkę, wskazał jeden z kranów i go
przekręcił.
Załadowałam pralkę, włączyłam ją i ......woda nie leci.
Na to mąż zrobił mądrą minę i orzekł, że nie leci, bo Mistrzu
uznał, że było za duże ciśnienie więc  je obniżył, ale mój
 mąż wszystko potrafiący wie jak to zmienić .
I zmienił - wykręcił śrubę   z tego kurka doprowadzającego
wodę do pralki. I popłynęła woda- szkoda tylko, że nie do
pralki a na łazienkę.
No cóż....... nie wyrobiłam nerwowo, darłam się  chyba na
cały blok, że jak dorwę Mistrzu to go męskości pozbawię.
Ale to nie była wina Mistrzu - to mojemu domowemu
geniuszowi zdarzyły się dwie pomyłki, bo: Mistrzu zostawił
odkręcony kran doprowadzający wodę do pralki, a mój go
skwapliwie zakręcił i dlatego woda nie leciała gdy włączyłam
pralkę.
A potem pomyliło mu się co powinien rozkręcić i rozkręcił
ten kran doprowadzający wodę do pralki, zamiast
przekręcić inny o jeden skok ( a nie wykręcić z niego śrubę.
Wodę zbierałam  niedługo, chyba z kwadrans, bo ciśnienie
było spore i mąż nim zakręcił wodę w pionie, to się jej nieco
wylało.
Taaaa....ten remont odebrał mi wszelką cierpliwość i dystans
do życia, a tyle lat nad tym pracowałam!
Zdjęcia porobię gdy skończę wreszcie upychanie  dobytku.
Na mój gust to jeszcze kilka dni potrwa, bo jakoś mi to
opornie idzie.
Chyba muszę pomedytować, może mi jasność myślenia
wróci.

W piątek wzięłam ostatni metronidazol - teraz dwa tygodnie
oczekiwania czy mi to leczenie pomogło. Oby!!!



piątek, 14 czerwca 2013

Uśmiech na weekend

Nie wiem ja Wy, ale ja lubię co jakiś czas poczytać co
zabawniejsze fragmenty dziecięcych wypracowań. Tym razem
znalazłam "kwiatki" z wypracowań dot. historii, oto one:

Grecką boginią piękności była Hermafrodyta.

Pięta Achillesa to miejsce, które jest wrażliwe na śmierć.

Cesarz Klaudiusz był nieśmiały, więc nie odważył się zabić
swojej żony.

Egipcjanie balsamowali ludzi, żeby się człowiek nie
rozchorował w trumnie.

Joanna d'Arc była jedyną dziewicą we Francji, za co też
poniosła karę.

Joanna d'Arc nosiła białą zbroję i czarnego konia.

Chrobry złożył do papieża podanie o koronę.

Korsarze wyjeżdżali na bezludne wyspy i łapali niewolników.

Król nosił na głowie czapkę zwaną przez niektórych koroną.

Królowa Kinga została świętą, bo Bolesław był wstydliwy.

Królowa Bona sprowadziła do Polski  seler, kalafiory
i makaroniarzy.

Królów w dawnej Polsce wybierano na zasadzie wolnej
erekcji.

Kościuszko wyciągnął i powiedział, że nie schowa.

Edward III nie mógł zostać królem Francji, bo jego
matka nie była mężczyzną.

Komisja Edukacji narodowej obejmowała wszystkie
dziewczęta.

Ten wybór myśli zacytowałam za miesięcznikiem
Nieznany Świat,nr 6/2013.

Miłego wypoczynku i  słonka wszystkim życzę,:)))


wtorek, 11 czerwca 2013

Mix

Znowu o tym remoncie - zamiast się cieszyć jestem
mocno nieszczęśliwa. Powodem mego nieszczęścia są.....
moje nowe meble.
Dziś usiłowałam wtłoczyć w nie swój dotychczasowy
dobytek kuchenny. Niech mi ktoś powie jak zmieścić
w szafce o głębokości 46 cm  to co dotychczas stało
w szafce o głębokości 60 cm? Znów muszę wytypować
rzeczy, których mogłabym się pozbyć.
W pokoju nadal mam przysłowiowy groch z kapustą
okraszony stojącymi pudłami. Bo też nie wiem jak
się z tym "koksem" pomieścić.

Ale niektórzy to mają gorzej.
Zadzwoniła jedna z moich znajomych i łkając mi
w słuchawkę  powiedziała, że nie wie co ma zrobić.
Jej mocno dorosła córka, która ma 5-letnie dziecię
"wyjechała podstępnie za granicę", zostawiając małą
pod jej opieką. Po prostu zadzwoniła do swej mamy.
poprosiła by mama wzięła małą na kilka dni, bo ona
musi wyjechać w delegację i ... zwiała.
Po tygodniu zadzwoniła, że ona nie wróci prędko
bo tu, gdzie się znalazła dostała dobrą pracę, poznała
b. interesującego faceta i że wreszcie chce mieć coś
z życia.
Oczywiście nie  powiedziała gdzie jest, a zapytana
o dziecko powiedziała tylko, że będzie przysyłała
pieniądze na wychowanie  córki i że może kiedyś ją
do siebie zabierze.
Prawdę mówiąc zdębiałam nieco i nie za bardzo
wiedziałam co powiedzieć-  chciało mi się śmiać i
płakać jednocześnie.
Na razie doradziłam by się skontaktowała z prawnikiem-
ja naprawdę nie ma pojęcia co należy w takiej sytuacji
zrobić.
Poza tym podejrzewam, że gdy ów interesujący facet
przestanie być interesujący, ten wzór macierzyństwa
powróci. Przez  jej życie  przewinęło się już tylu
interesujących facetów, że  można by z nich stworzyć
ze dwie drużyny piłkarskie.

Poza tym łudzę się ,że może jednak uda mi się uniknąć
pobytu w szpitalu. Oby!!!

niedziela, 9 czerwca 2013

Dzień wariatki

Cały dzień biegam między piętrami - to wprawdzie tylko
 z parteru na I piętro, ale  pomiędzy jedną a drugą przebieżką
coś myję, odkurzam, przykręcam, rozpaczam, że "nie mam
gdzie tego schować" lub kłócę się z mężem. Oboje jesteśmy
niczym zapalniki iskrowe.
A wczoraj wieczorem dokonałam niemiłego odkrycia - nie
zdziwcie  się, gdy wyczytacie w wiadomościach, że pewna
zdesperowana osoba płci żeńskiej utłukła bez litości faceta,
który u niej przeprowadzał remont.
Mam w mieszkaniu ustrojstwo pt. pawlacz-jest to wielce
przydatne miejsce, w którym przechowujemy  walizki i nie
sezonową aktualnie odzież.
I właśnie zachciało mi się schować  pierwszą z opróżnionych
walizek, więc wparowałam na drabinę, otworzyłam
drzwiczki pawlacza i mało nie zleciałam z drabiny z wrażenia.
Wnętrze pawlacza przypominało plac budowy - wszędzie
walały się  resztki gruzu, pośrodku królował kłąb różnego
rodzaju kabli a róg ściany przy łazience był odłupany,
tapeta , którą był pawlacz oklejony zerwana w kilku miejscach.
Jak dorwę jutro Mistrzu do go obedrę ze skóry -mieli przez
pawlacz przeprowadzić kabel internetowy i nowe zasilanie
do łazienki- naprawdę  nie było potrzeby zrywania tapety
ani rozwalania narożnika ściany- no a jeśli już coś takiego
się im niechcący przytrafiło, to należało to wszystko
na koniec uporządkować.
Mąż też  wściekły, nie tylko na nich, na siebie też, że tam
nie zajrzał nim skończyli  remont.
Drugim powodem jego wściekłości jest fakt, że zamówił
do kuchni za mały stolik - jest on wybitnie stolikiem dla
jednej osoby. A gdy zamawiał tłumaczyłam, że to będzie
stolik jednoosobowy, ale to jakoś do  niego nie trafiało.
Dziś się przekonał doświadczalnie, że miałam rację.
I teraz  biedaczek ma zagwozdkę a ja się nie odzywam by
zbyt wiele nie powiedzieć. Powiedziałam tylko, że ja
mogę jeść śniadanie przy komputerze a obiad w swoim
pokoju przy dużym stole.
A propos "jeść" - od dziś wolno mi jeść biały ser i chudą
drobiową  wędlinę. W najbliższy piątek kończę kurację
metronidazolem i jeśli w dwa tygodnie po niej nie będzie
nawrotu dolegliwości to uznają, że jestem wyleczona.
Oby tak było. Trzymajcie kciuki, proszę.
Poza tym - dziś zalało Warszawę - u mnie szczęśliwym
trafem kilka dni temu oczyścili studzienki, więc "wyrobiły".
Inne dzielnice miały mniej szczęścia, co można obejrzeć
na Onecie. Ulewa była ogromna, burza też się trafiła.
Mam podejrzenie, że czeka nas kiepskie lato.


piątek, 7 czerwca 2013

Prawo serii

Z całą pewnością to znacie -  gdy tylko zaczynają się jakieś
kłopoty to nigdy nie są one pojedyncze - zawsze występują
stadami. To samo jest z wydatkami.
Normą jest (przynajmniej u mnie), że gdy już widzę
przysłowiowe światełko w tunelu, ten zaczyna się pomału
zawalać a wyjście z niego nie może nastąpić dość szybko.
Właśnie zaczęłam się głupawo cieszyć, że już remont się
szybciutko skończy a wraz z jego końcem przestaną mi
wypływać pieniądze z konta a tu bach - nowe, zupełnie nie
przewidziane wydatki i problemy.
Oczywiście padł mi komputer. I to w tak młodym wieku-
miał zaledwie  pięć i pół roku. Fakt, że ostatnio był coraz
wolniejszy, no ale ponieważ nie gram w żadne gry, to jego
powolność właściwie w niczym mi nie przeszkadzała.
Ja też zbyt szybko ostatnio nie działam. Do tej powolności
dołączył się też nagle specyficzny dzwięk- tak jakby
intensywne skrobanie psich pazurków na parkiecie - wtedy
gdy pies chce wystartować a pazurki mu się ślizgają.
Ten odgłos "drapania" pochodził niestety z dysku.
Diagnoza - komputer chory nieuleczalnie- potrzebny nowy.
Nowy komputer = nowy wydatek.

Piątek  - 7.06.
Dziś nastąpił koniec remontu. Trwała ta masakra niemal
7 tygodni - a dokładnie zabrakło do tej siódemki jednego
dnia.
Nie było mnie tu dość długo, bo wpierw musiałam  kupić
nowy komputer, potem, w fazie końcowej remontu odłączyli
mnie od internetu, a do tego wszystkiego choruję - właściwie
uciekam przed szpitalem. A wszystko to po antybiotykach.
Po prostu zaatakowały mnie beztlenowce.
Mimo wszystko mam nadzieję,że nie dam się tam umieścić.
Grzecznie łykam to co muszę, odżywiam się waflami ryżowymi
a największą rozpustą   jedzeniową jest gotowany kurczak
doprawiony nieco  solą  i kartofelki z wody. Fuj, już mam dość.

Piszę ten post już z własnego mieszkania, które teraz wygląda
jak cygański obóz- wszędzie stoją pudła.
Oczywiście czeka mnie jeszcze sprzątanie, bo w dobie
szalonego bezrobocia nie ma chętnych na taką fuchę.
Ale już dziś umyłam nieco okien, ostatnimi dniami niemal
ukradkiem myłam glazury, odkurzałam co się dało, więc
jakoś dam radę to ogarnąć.
Ale mam wreszcie nowe mebelki- bo nie są to meble. Są tak
mało pojemne, że zupełnie nie wiem jak ja się z moimi
gratami pomieszczę.
Niemniej przecudnej urody jest zwłaszcza garderoba w
przedpokoju i mój nowy stolik komputerowy.
 Do szczęścia brakuje mi tylko dwóch duuużych oszklonych
wiszących gablot na książki. Ale już wiem gdzie je zamówić.
Gdy już się rozpakuję i nie zamkną mnie w szpitalu, to
postaram się trochę "obfocić" to i owo.
Nie jest to proste, bo brak mi perspektywy- mieszkanie
małe, więc ciężko to "zdjąć".

Dziękuję wszystkim za maile pełne niepokoju i komentarze
pod ostatnim postem.
Naprawdę jesteście kochani!!!