zrobiłam dla córki naszyjnik i bransoletkę:
zdjęcie nie wyszło ( brak myślenia wychodzi na wierzch).
Poza tym zrobiłam "cacko z dziurką", czyli wisiorek z kamyka o
nazwie piasek pustyni, oprawionego w dwa rodzaje kryształków i
koraliki toho:
rozrabiaków:
To starszy, ogląda pudełko na skarby
wyłącznika światła, a młodszy dlatego, że starszy go odsunął.
Coś mi się widzi, że już niedługo wciąż będą "krótkie spięcia".
A obaj mają raczej donośne głosiki.
Mamon, malutkiego to jeszcze nie widziałam au naturel, tylko na skype.
OdpowiedzUsuńA starszy to pewnie już mnie nie pamięta, bo byli tu tuż przed urodzeniem się młodszego.Nawet się denerwowałam,że w połowie 7 miesiąca wybrała się w podróż.Starszy to straszny mądrala.Córka się śmieje,że starszy to będzie intelektualista a młodszy to "mięśniak", bo jest bardzo sprawny fizycznie. W każdym razie w grupie żłobkowej nie jest najstarszy ale za to najsprawniejszy.
Miłego, ;)
Witaj, wnusio zaraz będzie u Ciebie, to zajęta odsuniesz blog na dalszy plan. Wizyta takiego gościa jest bardzo ważna, wiem coś o tym. Młodszy też pewnie, jak się zrobi ciepło, nadjedzie. Ale, patrz jak ten czas leci, dopiero co dawałaś znać, że zostajesz babcią, a tu już chłopaki na schwał. Nie obejrzymy się jak młodzieńcy pod wąsem sami będą do Was przyjeżdżać.
OdpowiedzUsuńNola
fajni chłopcy:)))
OdpowiedzUsuńNigdy nie myślałam, że bezmyślność może być taka owocna! :))) A Bąble słodkie! I jakie przystojne...
OdpowiedzUsuńJestem zachwycona...w pierwszej kolejności wnukami a następnie Twoim rękodziełem...wisiorek i bransoletka przecudne!!!!Wyobrażam sobie, że myślenie skierowałaś li tylko na przyjazd córci i wnuka...reszta się nie liczy. Anabell umysł Ci pracuje na pełnych obrotach, żeby zrobić takie cudeńka, to pomysł i wyobraźnia są nieodzowne!!!!Kochana szkraby fantastyczne, maluszek jest do "schrupania" a starszy taki rezolutny i opiekuńczy. Buziaki dla Was wszystkich!!!!!
OdpowiedzUsuńWnuki sa urocze, Anabell a rezultay niemyslenia bardzo udane - Serpentyna
OdpowiedzUsuńJestem pewna, że córka zachwyci się tym kompletem, jest cudny. A chłopaki rosną w tempie godnym XXI wieku! Wzruszająca scena, gdy Kai całkiem zafascynowany ogląda prezent od babci...
OdpowiedzUsuńRękodzieło bardzo piękne. Jak tu się ma bezmyślność do takiego rezultatu?? :-))
OdpowiedzUsuńChłopaki prezentują się wspaniale!
Nolu, córka wpadnie tu raptem na 3 dni.Nawet nikt nie zauważy, że nie pisałam przez ten czas. Bardzo jestem ciekawa jak mały zniesie tę podróż i całą wizytę.Nie sądzę by pamiętał swój poprzedni lot samolotem i pobyt tutaj. I mam nadzieję,że jakoś się z nim dogadam;)))
OdpowiedzUsuńMiłego, ;)
Ivo, dziękuję, sama jestem ciekawa jak mu się ta wyprawa będzie podobała.
OdpowiedzUsuńMiłego, ;)
Zgago, jakoś mi tak wyszło, częściowo dlatego, że nie bardzo wiedziałam jak połączyć w całość to, co sobie wymyśliłam poprzednio. I gdy tak bezmyślnie przekładałam te koraliki, tak jakoś mi się same poukładały.
OdpowiedzUsuńMiłego, ;)
Graszko, przyznam się szczerze,że chciałam zrobić coś wg upatrzonego wzoru, ale nie byłabym sobą, gdybym coś zgodnie z wzorem zrobiła. Po pierwsze to nie miałam koralików-sześcianików, tylko takie płaskie, po drugie był tylko wzór bransoletki po trzecie nie miałam dużych kryształków na środek.Z tego wszystkiego powstało coś takiego geometrycznego, nieco w stylu art deco, zupełnie innego niż wzór.Nie wiem co to jest, ale jeszcze nie udało mi się zrobić coś wg wzoru. Łapię się na tym,że zaczynam niby z jakimś planem, a potem to idzie jakoś samo,na żywioł. A ten wisior to miał być punktem centralnym bransoletki, miał być oprawiony w małe koraliki, no ale wyszło mi coś innego.Mąż powiedział,że to wygląda jak torcik- co łakomczuch to łakomczuch:))) Ale dziś już porwała go moja koleżanka, tak się jej spodobał.
OdpowiedzUsuńMiłego, ;)
Serpentynko, najlepiej mi idzie gdy tego nie planuję. A podobało Ci się "elektryczne" dziecko?
OdpowiedzUsuńMiłego, ;)
Joter, dostałam od nich kalendarz ze zdjęciami dzieci. Na jego okładce jest zdjęcie "dużego" gdy karmi z butelki "małego" po powrocie córki ze szpitala.To dopiero rozczulający widok. Taki kalendarz ze zdjęciami dzieciaków jest super- co miesiąc inne zdjęcie.Mam podejrzenie,że najważniejsza z tej skrzynki była...kłódka z kluczykiem. Wiesz, ten komplet udało mi się zrobić w ciągu jednego dnia, skończyłam tak nieco po północy.
OdpowiedzUsuńMiłego, ;)
P.S.
Te dzieci to rosną jak na DROŻDŻACH.
Srebrzysta, jakoś wyszło,słowo daję, tak jakoś samo, bo w założeniu to miało być coś bardziej ozdobnego, a wyszło dość ascetyczne.
OdpowiedzUsuńMiłego, ;)
Śliczności wyczarowałaś z tych koralików!!!
OdpowiedzUsuńChłopcy,wspaniali i jacy duzi!!! :)
Niezłe zabawy :)))
OdpowiedzUsuńTeż bym chciała machnąć takie cudeńka "ot niechcenia". A znając życie nadziubałabym się, namęczyła, pokłuła, a efekt byłby najwyżej mizerny :)))
Ach, jak chciałabym aby moja mama też miała takie "napady bezmyślności" :-) Gdy patrzę na Twoje wnuki - szczególnie na ostatnim zdjęciu - widzę swoje dzieciaki (co prawda młodszy dopiero pełza), które zaczynają się ze sobą "bawić" (piski, śmiechy, a czasem i płacze). Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńUlaczn, dziękuję. No popatrz- ledwo ochłonęłam z wrażenia,że zostałam babcią, to już drugi malec na własnych nogach stoi,a w lutym skończy skończy rok. Ten czas tak szybko umyka!
OdpowiedzUsuńMiłego, ;)
Ken.G, a próbowałaś "koralikować"? Mnie się wydawało, że nie potrafię, ale spróbowałam i wyszło. To ma świetne działanie terapeutyczne. Podobnie jak haft.Wymaga po prostu skupienia na tym, co się robi.
OdpowiedzUsuńMiłego, ;)
Kopbiecym_okiem, to jewszcze nie jest u nich taka prawdziwa zabawa.Dopóki młodszy nie był jeszcze mobilny to starszy pokazywał mu różne zabawki, znosił je do niego. Gdy mały zaczął raczkować to starszy zaczął być niezadowolony,że ten do niego dochodzi i z mety łapie za jego zabawki. Młodszy jest w swojej grupie żłobkowej najsprawniejszy i tamte maluchy nie protestują, gdy on im zabawkę zabiera, a w domu starszy podnosi jazgot. I w domu cały czas głośno.Na szczęście choć w kąpieli nie ma kłótni.Ciekawa jestem jak będzie dalej.W każdym razie każdy seans na skype, gdy są obaj, to wielkie dla mnie przeżycie- odwykłam od takich wrzasków.
OdpowiedzUsuńMiłego, ;)
Śliczniaki te Wnusiaki!!!!!!!
OdpowiedzUsuńNoooo, fajne.
Usuń